De laatste dag

Vandaag is alweer de laatste dag. Nadat we de vorige dag onze werkzaamheden zo goed mogelijk hadden afgerond, was het vandaag een dag om te relaxen. Nadat we ons laatste ontbijt bij Oltalom genuttigd hadden en afscheid hadden genomen van de dames en de heer van de keuken die ons iedere dag een liefdevolle maaltijd voorschotelden, zijn we naar het Balatonmeer vertrokken onder de bezielende leiding van Bagdi Timea. Na ongeveer 5 kwartier rijden kwamen we daar aan. Daar hebben we heerlijk genoten van de zon en het water en uiteraard de broodjes die we meekregen. Na afloop hebben we nog gedineerd aan het meer. Nadat we weer terug waren op onze thuisbasis en met elkaar de dag hadden afgesloten zijn we voor een paar uurtjes naar bed gegaan. Althans een aantal van ons. Er gebeurde nog zoveel die nacht dat een aantal er niet meer aan toekwam om te slapen. ‘s Morgens werden we om half 4(!) opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Bij vertrek werden we uitgezwaaid door Bagdi Timea (die toch zeker wilde weten dat iedereen vetrokken was) en jawel door Hammid (wat deed hij zo vroeg hier?). Het keukenpersoneel had ook aan ons gedacht. We kregen weer heerlijke broodjes mee als ontbijt. Tot onze verrassing dook Hammid ook weer in de vertrekhal op… Na een voorspoedige vlucht kwamen we om ongeveer half 9 aan in Eindhoven. Daar werden we opgewacht door onze chauffeurs en werden we verwelkomd door alweer broodjes! Liefdevol klaargemaakt door de vader van Geerke. Na aankomst in Zetten konden we de jongeren weer overdragen aan hun ouders. Wat een opluchting.

We zien dankbaar terug op een geweldige werkvakantie. Wat hebben we genoten met elkaar en wat hebben we veel gedaan en gezien in Boedapest; een stad met twee gezichten. We hebben ook iets gezien van de gebrokenheid van deze wereld. Maar wat een gemotiveerde en enthousiaste groep jongelui. Geweldig; om dankbaar voor te zijn. Het was (weer) onvergetelijk!