Hé, vertel eens: Els

  1. Wat is jouw taak bij de jongerencommissie?

Mijn belangrijkste taak is het begeleiden van de werkvakanties. Meestal notuleer ik bij de vergaderingen, en met elkaar organiseren we nog allerlei activiteiten daarnaast.

  1. Waarom vond je het leuk om bij de jongerencommissie te gaan?

Sinds oktober 2008 ben ik betrokken geraakt bij het werk in Servië. Met onze JV Ichtus uit Leerdam wilden we in 2009 op werkvakantie en we gingen eerst op voorbezoek. Deze eerste reis heeft me zo geraakt, en nooit meer losgelaten. We bouwden die zomer een kerk bij ds. Aleksandar in Kucura, tot die tijd hield hij diensten in zijn eigen woonkamer. In 2012 gingen we nog een keer met onze JV op werkvakantie en zagen we dat de kerk echt volop in gebruik was. Toen werd ik ook gevraagd om bij de JC te komen. Het leek me erg leuk om na deze  werkvakanties nu betrokken te raken bij HOE als geheel.

  1. Wat is je het meest bijgebleven van een reis naar Oost-Europa? (Wat was indrukwekkend? En waar gebeurde/was dat?)

Tijdens mijn allereerste reis bezochten we ds. Aleksandar in Kucura, en hij liet ons kennismaken met de Oost-Europese cultuur, en vooral de wereld van de Roma. Na de eerste verhalen over armoede, krotjes, kinderen die trouwen op hun 13e, nam hij ons mee naar een gezin uit de kerk. Hij vertelde dat dit een typisch Roma gezin was: vader was alcoholist, kinderen gingen naar de basisschool en zouden daarna gaan werken, oudste dochter van 14 was net getrouwd, en gisteren hadden ze een verjaardag gevierd. Dit vieren ze dan altijd weer uitbundig met veel eten en drinken, zich er niet druk over makend dat ze voor de rest van de maand dan geen geld hebben om eten te kunnen kopen.. Wij kwamen binnen en moeder en kinderen schoven ons gelijk alles toe. Taart, zoutjes, drinken.. Ik heb me denk ik nog nooit zo bezwaard gevoeld om dit aan te nemen, want weigeren is onbeleefd.

Sindsdien raakt het me elke keer weer hoe gastvrij de mensen zijn, je bent altijd welkom en krijgt overal wat lekkers. Hoe dankbaar ze zijn als je ook maar een bal met ze overgooit, of een doos met kleding komt brengen. Hoe ze leven in afhankelijkheid van God en hoeveel ik daar elke keer weer van leer. Genoeg redenen om binnenkort voor de zestiende keer richting Servië te gaan J

  1. Wat is het gekste dat je hebt meegemaakt of gegeten in Oost-Europa?

We sliepen in het Central Home in Feketic, en zaterdagochtend is daar in het dorp markt. We liepen daar een rondje, en daar stond een mand vol met (dode) vissen, gewoon met kop en al er nog aan. Omdat het nogal warm was, zaten er veel vliegen in en om die mand heen. Je raadt al wat wij ’s avonds te eten kregen, vis J We weten niet of het dezelfde vis was als die wij gezien hadden, maar met dit beeld nog op ons netvlies werd er weinig vis gegeten..

Ook was ik eens met een groep mee op werkvakantie als begeleiding. We gingen met een Roma evangelist, Andras, mee op pad naar de zigeunerkampen. Andras zelf is al erg arm, en het is heel bijzonder om te zien hoe hij vanuit het weinige dat hij zelf heeft nog deelt. We reden mee in zijn auto en de brandstofmeter was kapot. Als hij geld had, deed hij er voor zoveel geld als hij had brandstof in en dan ging hij weer door. Zeer spannend dus. Tot opeens, in de middle of nowhere, zijn auto ermee stopte. We snapten al gauw dat het probleem de brandstof was, maar hij was dit blijkbaar gewend. In plaats van in paniek te raken of iemand te bellen, zei hij: Let’s pray! Hij brabbelde iets en na het ‘amen’ probeerde hij de auto te starten. En ja hoor, de auto reed weer verder! Bij het volgende tankstation hebben we hem toch maar genoeg geld gegeven om de auto helemaal vol te gooien..

  1. Kun je een inspirerende quote met ons delen?

‘It takes a minute to say hello, and forever to say goodbye’

Ga mee op reis en laat het je leven verrijken en veranderen! Bog vas blagoslovio! (God bless you op z’n Servisch)